Ένταση: μια θεμελιώδης παράμετρος στην προπόνηση

Στόχος


Η ικανότητα διατήρησης υψηλών επιπέδων σωματικής και ψυχικής έντασης αποτελεί βασική έννοια στο ποδόσφαιρο.

Το ποδόσφαιρο απαιτεί την εκτέλεση κινήσεων σε μέγιστη ή σχεδόν μέγιστη ταχύτητα και συχνά επαναλαμβανόμενες καθ' όλη τη διάρκεια ενός αγώνα. Το ποδόσφαιρο είναι ουσιαστικά ένα άκυκλο, απρόβλεπτο άθλημα και αυτό το χαρακτηριστικό συνεπάγεται ότι αυτές οι κινήσεις υψηλής έντασης πρέπει να διαχωρίζονται από σχετικά σύντομους χρόνους αποκατάστασης.

Αρκετές επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η διαφορά μεταξύ ομάδων υψηλού και χαμηλού επιπέδου εξαρτάται κυρίως από τη συνεχή ένταση με την οποία η ομάδα μπορεί να αντέξει παρατεταμένους χρόνους παιχνιδιού. Η ικανότητα αυτή χαρακτηρίζεται ως REPEATED SPRINT ABILITY (RSA) και δείχνει με μεγαλύτερη ακρίβεια την ικανότητα του παίκτη να εκτελεί μέγιστες αναερόβιες, αλκτασιδικές και γαλακτασιδικές δραστηριότητες με σχετικά σύντομους χρόνους αποκατάστασης. Φυσικά, η παράμετρος αυτή επηρεάζει το φορτίο των προπονήσεων, το οποίο ως γνωστόν αποσκοπεί στην παραγωγή φυσιολογικών αλλαγών στον αθλητή.

Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο είναι κυρίως ένα άθλημα τακτικής-στρατηγικής στο οποίο ο παίκτης καλείται συνεχώς να αντιλαμβάνεται-αναλύει-αποφασίζει σε σχέση με ένα δεδομένο τακτικό πλαίσιο. Η σωστή εκτέλεση του μοντέλου παιχνιδιού που επιλέγει ο προπονητής, σύμφωνα με την τακτική περιοδολόγηση, εξαρτάται από τον βαθμό της εγκεφαλικής και σωματικής έντασης που μπορεί να επιτευχθεί. Επομένως, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η ένταση είναι η πραγματική διακριτική παράμετρος μιας σωστής προπόνησης.

Η ένταση δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη συγκέντρωση. Όταν λέμε ότι το ποδόσφαιρο απαιτεί ένταση, αναφερόμαστε στην πολυπλοκότητά του και στη συνεχή ανάγκη για συγκέντρωση. Επομένως, μπορούμε να μιλάμε για σχετική μέγιστη συγκέντρωση, δηλαδή για συνεχή συγκέντρωση που επιτρέπει την εκτέλεση του μοντέλου παιχνιδιού του προπονητή, ακριβώς επειδή ο ποδοσφαιριστής καλείται συνεχώς να σκέφτεται και να παίρνει αποφάσεις.

Οι εκπαιδευτικές ασκήσεις θα πρέπει πάντα να έχουν έναν τακτικό-στρατηγικό στόχο. Ο στόχος αυτός σχετίζεται με την ένταση/συγκέντρωση αποφάσεων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της δράσης ανάλογα με τις απαιτήσεις της εκτέλεσης. Μιλάμε για τη συγκέντρωση αποφάσεων. Όσο περισσότερο ένας παίκτης προπονείται με βάση τις σχετικές μέγιστες εντάσεις, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η εκτέλεσή του σε σύνθετες ενέργειες. Αυτού του είδους η προπόνηση θα επιτρέψει στον παίκτη να είναι πάντα "έτοιμος" να λάβει αποφάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Για να ολοκληρώσουμε αυτή την εισαγωγή, είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε αυτή την έννοια: η ένταση προηγείται του όγκου και όχι το αντίστροφο: όγκος σημαίνει μόνο το ποσό των σχετικών μέγιστων εντάσεων.

ΑΡΧΕΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΥΨΗΛΗΣ ΈΝΤΑΣΗΣ ΜΕ ΜΠΑΛΑ

Οι ασκήσεις υψηλής έντασης με μπάλα πρέπει να αποτελούν το νέο όριο για τους προπονητές σήμερα. Σε ένα τακτικό-στρατηγικό πλαίσιο ο παίκτης εκπαιδεύεται συνολικά, αναπτύσσοντας τα τακτικά-τεχνικά-φυσικά-ψυχολογικά χαρακτηριστικά του. Αυτό γίνεται σε επίπεδο υψηλής έντασης, προσομοιώνοντας ένα πλαίσιο αγώνα.

Αρκετές μελέτες έδειξαν ότι η σωστή εκτέλεση αυτών των ασκήσεων έχει αξιοσημείωτα αποτελεσματικά αποτελέσματα τόσο στην ατομική ανάπτυξη του παίκτη όσο και στην ανάπτυξη της ομάδας.

Η υψηλή ένταση μπορεί να μετρηθεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους:

Παρακολούθηση του καρδιακού ρυθμού
GPS
Κλίμακα Borg βασισμένη σε μεμονωμένες ανατροφοδοτήσεις

Οι παράμετροι διάκρισης για τη βαθμονόμηση της έντασης μιας άσκησης είναι:

Αριθμός συμμετεχόντων παικτών: Προφανώς, η ατομική ένταση που καλείται να επιτύχει ένας παίκτης ποικίλλει ανάλογα με τον αριθμό των συμμετεχόντων παικτών. Οι ασκήσεις με μειωμένο αριθμό συμμετεχόντων (π.χ. 1vs1, 2vs2, 3vs3) έχουν το πλεονέκτημα ότι ενισχύουν την εργασία σε επαναλαμβανόμενες τεχνικές ενέργειες ειδικά για κάθε κατάσταση, αλλά εμποδίζουν την πλήρη ανάπτυξη της συλλογικής τακτικής (πάντα ο πρωταρχικός στόχος!). Παρ' όλα αυτά, οι ασκήσεις υψηλής έντασης 1vs1, 2vs2 και 3vs3 είναι πιο χρήσιμες επειδή αυξάνουν σημαντικά τον αριθμό των θεμελιωδών τεχνικών τακτικών ενεργειών που εκτελούνται από τους παίκτες, όπως οι κατοχές ανά παίκτη, οι μεταβιβάσεις-έλεγχοι και ο αριθμός των τακτικών επιλογών ανά παίκτη.
Μέγεθος του πεδίου: Το αυξημένο μέγεθος του αγωνιστικού χώρου όπου διεξάγεται η προπόνηση αλλάζει αισθητά τη φυσιολογική αντίδραση του σώματος. Επηρεάζονται ιδιαίτερα ο καρδιακός ρυθμός και η συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα, καθώς και η αντίληψη της κόπωσης.
Πυκνότητα (αριθμός σετ, διάρκεια άσκησης και χρόνοι αποκατάστασης): Η αύξηση του αριθμού των σειρών, των επαναλήψεων, της διάρκειας των επαναλήψεων και των χρόνων αποκατάστασης επηρεάζει έντονα την ένταση της συνεδρίας. Από την άλλη πλευρά, οι ριζικές αλλαγές αυτών των παραμέτρων μπορεί να επιφέρουν επικίνδυνα φαινόμενα υπερκόπωσης και υπερπροπόνησης. Επομένως, κάθε μεταβολή θα πρέπει να είναι προσεκτικά ισορροπημένη για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου.
Ενθάρρυνση του παίκτη: Η ενθάρρυνση που μεταδίδεται από τον προπονητή κατά τη διάρκεια της προπόνησης είναι ένα άλλο στοιχείο που επηρεάζει έντονα την ένταση μιας άσκησης και, κατά συνέπεια, την προπονητική συνεδρία στο σύνολό της.

Όταν ο προπονητής διεγείρει συνεχώς τους παίκτες του, η μέση ένταση της συνεδρίας αυξάνεται σημαντικά. Καταγράφονται αξιοσημείωτες αυξήσεις του καρδιακού ρυθμού και ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις των συγκεντρώσεων γαλακτικού στο αίμα.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ένα σημαντικό σημείο.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άκυκλο άθλημα που απαιτεί την εκτέλεση κινήσεων υψηλής ταχύτητας που επαναλαμβάνονται αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα με σύντομους χρόνους αποκατάστασης. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που δεν επιτρέπει την πρόβλεψη της διάρκειας και της αλληλουχίας των περιόδων υψηλής έντασης. Μια προσεκτική, στενή παρατήρηση των αγώνων θα επιτρέψει σε έναν προπονητή που επιθυμεί να εργαστεί πάνω στην εξειδίκευση να δημιουργήσει ένα σχήμα που να προσομοιώνει το τυπικό πρότυπο δραστηριότητας ενός αγώνα και, σε αυτή τη βάση, να προσπαθήσει να δημιουργήσει έναν μικροκύκλο από προπονητικές μονάδες στις οποίες οι ασκήσεις έχουν μεταβλητούς χρόνους παιχνιδιού και αποκατάστασης, όπως συμβαίνει σε έναν αγώνα.

Εδώ είναι μια άλλη βασική παράμετρος σχετικά με την ένταση της προπόνησης: η ένταση αυξάνεται όταν οι χρόνοι παιχνιδιού και αποκατάστασης είναι μεταβλητοί.

Τζουζέπε Μαϊούρι