Πώς να χειριστείτε τις θλάσεις
|
Πώς εξελίσσονται οι θλάσεις τις επόμενες ημέρες και ποιες είναι οι καλύτερες θεραπείες για την αντιμετώπισή τους; Μερικές συμβουλές του φυσιοθεραπευτή |
Σε περίπτωση θλάσης, υπάρχει σύνθλιψη ή συμπίεση ενός μυός από έναν αντίπαλο ή άλλη σκληρή επιφάνεια. Είναι λίγο πιο ασυνήθιστο, αλλά όχι αδύνατο, ότι μια πολύ βίαιη θλάση μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη της μυϊκής ίνας. Εάν η βλαπτική δύναμη εφαρμόζεται σε έναν τεντωμένο μυ, η βλάβη θα αφορά κυρίως τις πιο επιφανειακές ίνες, ενώ εάν εφαρμόσετε μια πολύ βίαιη δύναμη σε έναν χαλαρό μυ, είναι οι βαθύτερες ίνες που θα υποστούν βλάβη, επειδή θα συμπιεστούν έντονα πάνω στον υποκείμενο οστικό ιστό.
ΠΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ;
Γενικά, εκτός από ακραίες περιπτώσεις, η επαφή δεν εμποδίζει τον παίκτη να συνεχίσει τον αγώνα και σαφώς αισθάνεται τον πόνο μόνο μετά το τριπλό σφύριγμα ή όταν αυτός που δέχεται το χτύπημα σταματά. Στην αρχή, ο λειτουργικός περιορισμός που προκαλεί ο πόνος είναι αρκετά μέτριος, αλλά συχνά επιτείνεται την επόμενη ημέρα. Μερικές φορές μπορεί να σχηματιστεί αιμάτωμα μετά από άμεσο τραυματισμό (βλ. εικόνα αριστερά).
Σε μια φυσιολογική θλάση ο πόνος και ο λειτουργικός περιορισμός μειώνονται καθώς περνούν οι ημέρες.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
Και σε αυτή την περίπτωση, η οξεία θεραπεία μπορεί να συνοψιστεί με το ακρωνύμιο R.I.C.E, δηλαδή ξεκούραση, πάγος, συμπίεση και ανύψωση. Αυτές οι απλές ενέργειες μειώνουν την επέκταση της αιμορραγίας και απλοποιούν την απορρόφηση του αίματος, βοηθώντας τη διαδικασία επούλωσης.
Σε περίπτωση θλάσης, αντενδείκνυνται οι εφαρμογές θερμότητας, η κατανάλωση αλκοόλ, η σωματική άσκηση (εάν είναι επώδυνη) και το ενεργητικό βαθύ μασάζ.
Σε περίπτωση που ο αθλητής δεν μπορεί να τρέξει τις ημέρες μετά τον τραυματισμό, καλό είναι να αποφύγετε την προπόνησή του με την ομάδα, προτείνοντάς του να χρησιμοποιήσει ένα ποδήλατο γυμναστικής ή να προσπαθήσει να κινηθεί μέσα στο νερό.
Καθησυχάστε τον αθλητή, διότι ακόμη και αν ο τραυματισμός είναι επώδυνος, δεν είναι σοβαρός.
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
Όπως ήδη είδαμε, από ανατομική άποψη οι μύες και οι νευροαγγειακές δομές των κάτω άκρων είναι οργανωμένοι σε κοιλότητες ή διαμερίσματα. Εάν μετά από μια πολύ βίαιη πρόσκρουση υπάρξει απότομη αύξηση του όγκου μιας κοιλότητας λόγω σημαντικής αιματικής απώλειας, θα υπάρξει γρήγορη αύξηση της πίεσης του διαμερίσματος.
Η κατάσταση αυτή ονομάζεται σύνδρομο διαμερίσματος και εκδηλώνεται με οξύ πόνο που ακολουθείται από οίδημα και ανεπάρκεια στην ευαισθησία, και μερικές φορές επίσης από θερμοκρασία και συστηματικά συμπτώματα δυσφορίας.
Το σύνδρομο διαμερίσματος μπορεί να διαγνωστεί από γιατρό, ο οποίος πρέπει να μετρήσει την ενδοδιαμερισματική πίεση και να ανιχνεύσει μια τιμή που πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 mmHg για να είναι σίγουρος ότι υπάρχει ένδειξη αυτού του συνδρόμου.
Εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα, είναι καλό να στείλετε αμέσως τον παίκτη στις πρώτες βοήθειες, διότι οι πολύ αυξημένες πιέσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στον μυϊκό ιστό.
ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Όπως έχει ήδη αναφερθεί παραπάνω, η θεραπεία μιας απλής θλάσης είναι μάλλον γραμμική. Κατά τη διάρκεια των πρώτων 48 ωρών το σημείο που έχει υποστεί τη θλάση πρέπει να προστατεύεται και να χρησιμοποιείται πάγος, επίδεσμος πίεσης και ο παίκτης πρέπει να ξεκουράζεται για λίγες ημέρες, κρατώντας το άκρο ψηλά όταν είναι δυνατόν. Κατά την περίοδο αυτή είναι χρήσιμο να αποφεύγεται το έντονο μασάζ στην περιοχή αυτή, ωστόσο ορισμένοι εκπαιδευμένοι θεραπευτές θα μπορούσαν να κάνουν ένα μασάζ αποστράγγισης για να επιταχύνουν τη διαδικασία απορρόφησης του αιματώματος και να ανακουφίσουν τον πόνο.
Εάν ο παίκτης δυσκολεύεται να τρέξει, δεν συνιστάται αυστηρή ανάπαυση, αλλά μια επιβάρυνση που του επιτρέπει να διατηρείται σε φόρμα χωρίς να διαταράσσεται η περιοχή του τραυματισμού.
Παράδειγμα οξείας θεραπείας μιας μυϊκής θλάσης: συμπίεση, μασάζ και ανύψωση. Αυτά τα δύο στοιχεία πάντοτε συμβαδίζουν με παγοκύστες και βέλτιστη επιβάρυνση, επομένως χωρίς πόνο.
