Graziano Pellè - Τεχνική και τακτική ανάλυση

Στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Κόντε που μόλις κέρδισε το πάσο πρόσβασης για τη Γαλλία, τη θέση του σέντερ φορ φαίνεται να κατέχει όλο και πιο σταθερά ο Γκρατσιάνο Πελλέ. Σε ηλικία 30 ετών, ο επιθετικός από το Λέτσε έχει αναπτυχθεί ραγδαία κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς τους με τη Σαουθάμπτον και σίγουρα είναι σήμερα ο Ιταλός επιθετικός που ταιριάζει περισσότερο στο σύστημα παιχνιδιού του πρώην προπονητή της Γιουβέντους.

Το κύριο χαρακτηριστικό του Pelle είναι η ικανότητα να παίζει με πρόσωπο μακριά από την εστία, κάνοντας πολλά πλάγια παιχνίδια για τους συμπαίκτες του, πάντα με την πρώτη επαφή, διευκολύνοντας την εισαγωγή από πίσω. Κατά τη διάρκεια των δύο ποδοσφαιρικών αγώνων που πήραμε ως παράδειγμα, Τσέλσι- Σαουθάμπτον και Αζερμπαϊτζάν- Ιταλία, ο Πελέ εκτέλεσε μέχρι και 26 πλάγιες μπαλιές εκ των οποίων οι 21 ήταν επιτυχείς, με συνολικό ποσοστό 81%, ενώ χάρη στο ισχυρό του ανάστημα, ύψους 194 εκατοστών, καταφέρνει να υπερασπιστεί πολύ επιδέξια τη θέση του και τη μπάλα (10 επιτυχείς  covering σε 13 προσπάθειες), με αποτέλεσμα το νούμερο 19 της ομάδας των Αγίων να γίνεται κυρίαρχο στη συγκεκριμένη κατάσταση.

Στο σύλλογό του αυτή η απόλυτη υπεροχή στο παιχνίδι από τις πλευρές τονίζεται ακόμη περισσότερο μέσω της συστηματικής αναζήτησης ψηλών μπαλών που επιτρέπει στον Pellè να επιδείξει το δεύτερο δυνατό του χάρισμα: το εναέριο παιχνίδι. Στο ματς με την Τσέλσι ο Γκρατσιάνο εκτέλεσε 7 κεφαλιές από πλάγια θέση και 8 εναέριες διεκδικήσεις και κέρδισε το 75% από αυτές. Έτσι ο ρόλος του ήταν καθοριστικός στην ανάκαμψη και τη νίκη της ομάδας του με μια ασίστ με το στήθος πρώτη φορά για την προσωρινή ισοφάριση του Ντέιβις στο τέλος του πρώτου χρόνου.

Οι εναέριες ικανότητές του αξιοποιούνται λιγότερο στην εθνική ομάδα, όπου έχει πραγματοποιήσει μόνο 1 κεφαλιά από πλάγια θέση και 2 διεκδικήσεις στον αέρα χάνοντας και τις δύο. Προφανώς, αυτό εξαρτάται από τη διαφορετική ερμηνεία του επιθετικού συνδυασμού της ιταλικής ομάδας, η οποία προτιμά μια στρατηγική χαμηλής μπάλας, έτσι ώστε ο επιθετικός της Λετσέζε να καλείται να κινείται οριζόντια σε όλη την επιθετική γραμμή και να πηγαίνει προς την μπάλα για να διευκολύνει την εισαγωγή χωρίς την μπάλα από πίσω των συμπαικτών του, όπως συνέβη στο γκολ του Έντερ στο Μπακού με 0-1.

Αυτή η μεγάλη συμμετοχή στην κατασκευή επιθετικών παιχνιδιών επιτρέπει στον Pellè να παίζει πολλές μπάλες, δείχνοντας καλή γνώση του παιχνιδιού και φυσική τάση να παίζει με την πρώτη επαφή. Με την ιταλική ομάδα δοκίμασε 20 πάσες με θετικό ποσοστό 70%, ενώ με τη Σαουθάμπτον οι 16 επιτυχημένες πάσες ήταν μόλις 50%. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του είναι η συχνή προσπάθεια να παίξει σε πρώτο χρόνο προκειμένου να επιταχύνει τη δράση κερδίζοντας χρόνο παιχνιδιού έναντι του αντιπάλου: το 39% των πασών εκτελέστηκε χωρίς έλεγχο της μπάλας, 14 στις 36 και 8 από αυτές έφτασαν στον συμπαίκτη που εκμεταλλεύτηκε την καλή πάσα του Pellè. Στο παρακάτω σχήμα παρουσιάζονται οι περιοχές του γηπέδου που κατέλαβε ο επιθετικός κατά τη διάρκεια του αγώνα με την Τσέλσι. Μπορούμε να δούμε ότι τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα, ο Pellè υποστηρίζει την ομάδα του σε διαφορετικούς τομείς, χωρίς να περιορίζεται στην προσπάθεια να επιχειρήσει στο γκολ, αλλά και να κάνει τη "δουλειά του με τα χέρια", λιγότερο φανταχτερή αλλά πιο αποτελεσματική.

 

Ο Pellè δείχνει να είναι πολύ επιδέξιος και στην αμυντική του τοποθέτηση , με 4 ανακτημένες μπάλες και 5 θετικές επεμβάσεις, και εξαιρετικά γενναιόδωρος στο να βοηθάει τον συμπαίκτη του, αλλά μπορεί ακόμα να βελτιώσει την ψυχολογική του συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πράγματι, ο Pellè καταφέρνει να είναι το σημείο αναφοράς όταν παίζει στον σύλλογό του, στον οποίο η ομάδα στηρίζεται για να αντιμετωπίσει δύσκολες στιγμές, ενώ στην εθνική Ιταλίας του Conte η συμπεριφορά του είναι ακόμα αμυδρή: μόνο 4 κάθετες πάσες που επιχείρησε στην Αζερμπαϊτζάν σε σύγκριση με 10 πάσες απέναντι στην Chelsea μαρτυρούν μια φτωχή πρωτοβουλία και αυτοπεποίθηση σε ένα πλαίσιο υψηλότερου επιπέδου. Αντίθετα, ο λιγότερο συχνός διάλογος με τους συμπαίκτες του στην Εθνική αποκαλύπτει ότι ο Γκρατσιάνο δεν αισθάνεται να είναι ηγέτης και δύναμη αυτής της Εθνικής, παρότι διαθέτει όλα τα απαραίτητα σωματικά, τακτικά, τεχνικά και πνευματικά χαρακτηριστικά.